Indywidualne nauczanie co to jest i od czego zacząć?

Indywidualne nauczanie ma na celu ułatwienie dziecku opanowanie podstawy programowej dla danego etapu nauki. Nauczaniem indywidualnym lub indywidualnym przygotowaniem przedszkolnym obejmuje się uczniów, których stan zdrowia uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do szkoły lub przedszkola. Dobry psychiatra dziecięcy poinstruuje rodziców, że nauczanie indywidualne musi nieść korzyści dla pacjenta, a nie być sposobem na pozbycie się dziecka problemowego z klasy! Nauczanie indywidualne powinno mieć z zasady określony początek i koniec. Można je przydzielić dzieciom z zaburzeniami emocjonalnymi i zaburzeniami zachowania, po przewlekłych infekcjach, zabiegach operacyjnych czy nawet po zmianie szkoły, co spowodowało nadmierną reakcję dezadaptacyjną oraz w wielu innych przypadkach. Autyzm, zespół Aspergera również może być powodem przyznania nauczania indywidualnego, jednak to nie diagnoza, a uzasadnienie w jaki sposób sytuacja dziecka powoduje jego czasową niezdolność do nauki w grupie jest kryterium przyznania nauczania indywidualnego. Należy pamiętać, że nauczanie indywidualne izoluje dziecko od oddziału klasowego W przypadku diagnozy autyzmu, zespołu Aspergera czy np. zaburzeń lękowych, które same w sobie powodują słabe funkcjonowanie w grupie nauczanie indywidualne powinno być ostatecznością. Nie przyznaje się nauczania indywidualnego z powodu złego zachowania, ale jeśli to zachowanie jest naturalnym powikłaniem np. ADHD, którego nasilenie nie upoważnia do włączenia leków, może być ono powodem nauczania indywidualnego.
Decyzję w sprawie nauczania indywidualnego wydaje dyrektor szkoły, do której uczęszcza dziecko. Podstawą jej wydania jest orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania lub indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego wydane przez zespół orzekający działający w poradni psychologiczno-pedagogicznej oraz wniosek rodziców o przyznanie nauczania indywidualnego. 

Nauczanie indywidualne może odbywać się w dwóch trybach: ·

  • nauczanie indywidualne w domu dziecka 
  • nauczanie indywidualne w szkole sam na sam z nauczycielem 

Tygodniowy wymiar godzin zajęć indywidualnego nauczania realizowanych bezpośrednio z uczniem wynosi: ·

  • Dla indywidualnego przygotowania przedszkolnego - od 4 do 6 godzin. 
  • Dla uczniów klas I-III szkoły podstawowej - od 6 do 8 godzin. 
  • Dla uczniów klas IV-VI szkoły podstawowej - od 8 do 10 godzin. 
  • Dla uczniów gimnazjum - od 10 do 12 godzin. 
  • Dla uczniów szkół ponadpodstawowych lub ponadgimnazjalnych - od 12 do 16 godzin 

Jako psychiatra dziecięcy wielokrotnie spotykam się z sytuacją, kiedy dziecko sprawiające trudności w prowadzeniu lekcji jest kierowane do nauczania indywidualnego. Przyniesie to korzyści nauczycielowi, klasie i często temu dziecku, ale jest tutaj pewna pułapka! Są sytuacje, w których nauczanie indywidualne spowoduje, że dziecko skończy z powodzeniem szkołę podstawową (bo nie szalało na lekcjach) potem gimnazjum i... co dalej?. Co z jego rozwojem społecznym, przystosowaniem do funkcjonowania w grupie? Często opór dziecka przed powrotem do powszechnego trybu nauczania z oddziałem klasowym jest duży, bo w nauczaniu indywidualnym może realizować jedynie minimum programu. Wraca do klasy i okazuje się, że poza umożliwieniem przechodzenia z klasy do klasy nauczanie indywidualne nie przyniosło żadnych korzyści terapeutycznych.  

Naturalną konsekwencją zbyt pochopnego przyznawania nauczania indywidualnego w szkole podstawowej jest często konieczność jego kontynuacji na dalszych etapach nauki. A co dalej? Życia nie można przeżyć w trybie indywidualnym! Jest to szczególnie ważne w przypadku dzieci, które mają trudność w nawiązywaniu relacji z rówieśnikami. Biorąc pod uwagę autyzm, zespół Aspergera, mutyzm wybiórczy, fobię społeczną, opóźniony rozwój mowy czy zaburzenia zachowania takie dzieci mają szczególną trudność w powrocie do grupy. Nauczanie indywidualne jest doskonałym narzędziem w rękach dobrego psychiatry dziecięcego, neurologa czy pediatry, ale musi czemuś służyć i przynosić korzyść dziecku! 

Nauczanie indywidualne powinno pozwolić na stopniowy i nieobarczony nadmiernym stresem powrót dziecka do prawidłowego funkcjonowania w grupie. Pozwala na realizację podstawy programowej dzieciom, które mają trudności szkolne, ale powinno być stosowane jako jeden z elementów złożonej terapii, a nie jako jego fundament. Nauczanie indywidualne nie jest terapią ani leczeniem! Leczeniem zajmuje się lekarz i to on powinien ocenić korzyści i ryzyko jakie niesie ze sobą nauczanie indywidualne. 

Nauczanie indywidualne- od czego zacząć? 

Złóż do szkoły wniosek o przyznanie nauczania indywidualnego oraz zaświadczenie lekarskie do szkoły. Dobrze jeśli dziecko było wcześniej było pod opieką specjalisty. Zespół orzekający po zapoznaniu się ze sprawą wyda opinię na podstawie, której dyrektor szkoły przyznaje nauczanie indywidualne. Brak środków finansowych szkoły nie może być powodem odmowy.

Dobrze się zastanów, a jeśli masz wątpliwości poszukaj dobrego psychiatry dziecięcego, neurologa dziecięcego lub innego specjalisty. W przypadku przewlekłych infekcji zaświadczenie może wystawić lekarz rodzinny. 

Co warto zabrać na wizytę do lekarza? 

Warto zabrać druk zaświadczenia lekarskiego, którym posługuje się twoja poradnia psychologiczno-pedagogiczna, ponieważ niektóre poradnie, z nieznanych bliżej przyczyn, uznają jedynie własne druki. Często można je pobrać ze strony internetowej poradni. Ponadto warto zabrać dokumentację medyczną i psychologiczna dziecka. Zwłaszcza jeśli było wcześniej badane w poradni psychologicznej  przydatna jest opinia psychologa.

Umów się na wizytę

Śledź nowości na facebooku